Het komt wel eens voor dat een schade door meer dan één verzekering wordt gedekt. Dit wordt samenloop genoemd (of meervoudige verzekering). Hierbij kan gedacht worden aan een vaas die zowel onder dekking van de inboedelverzekering valt als onder de dekking van de kostbaarhedenverzekering. Wanneer deze vaas valt of wordt gestolen, heeft de verzekerde twee verzekeringen waarop hij een beroep zou kunnen doen.

Hoe er in het verzekeringsrecht moet worden omgegaan met samenloop, is vastgelegd in artikel 7:961 BW.

Wat zijn de gevolgen van samenloop?

Het idee achter artikel 7:961 BW is dat voorkomen moet worden dat de verzekerde in een betere positie raakt doordat hij door de polissen samen meer vergoed krijgt dan het totaal van de geleden schade.

Indien er sprake is van samenloop, dan heeft dit een aantal gevolgen. Ten eerste kan de verzekerde kiezen welke verzekeraar hij als eerste aanspreekt. De eerste verzekeraar die wordt aangesproken door de verzekerde, is in beginsel verplicht om de schade te vergoeden. Het tweede gevolg is dat de verzekeraar van de verzekerde kan verlangen om de andere verzekeraars bekend te maken. Dit geldt ook als de verzekeraar de schade onverplicht zou vergoeden. Op deze manier kan de verzekeraar zich niet verschuilen achter de andere verzekeraars, maar wordt wel de mogelijkheid gecreëerd om het uitgekeerde bedrag te verhalen.

Grenzen aan samenloop

Samenloop kent ook grenzen. Allereerst wordt het bedrag van de uitkering begrensd tot het bedrag van de verzekerde som, eigen risico en eventuele andere polisvoorwaarden van de verzekering. Dit is dus afhankelijk van de polisvoorwaarden van de verzekering. Wanneer de eerste verzekering niet alle schade dekt, kan de verzekerde naar de volgende verzekeraar voor het restant.

Ook bij samenloop geldt het indemniteitsbeginsel (artikel 7:960 BW). De verzekerde mag niet door de uitkering in een duidelijker voordeliger positie geraken. Dit betekent dat zijn schade in totaal maar één keer mag worden vergoed. Dit mag worden verdeeld over verschillende verzekeraars, maar de verzekerde mag niet van iedere verzekering zijn schade vergoed krijgen.

Onderling verhaal verzekeraars

De afzonderlijke verzekeraars dragen de schade ieder voor het deel waarvoor zij afzonderlijk zouden kunnen worden aangesproken. Dit geldt ook voor de redelijke kosten van het vaststellen van de schade alsmede voor de redelijke kosten van verweer in en buiten rechte. Op basis van artikel 7:961 lid 3 BW wordt het evenredig verdeeld.

In de Memorie van Toelichting wordt de volgende verdeling als voorbeeld gebruikt. Stel, u heeft een mooie vaas die onder de dekking van de inboedelverzekering valt, alsook onder uw kostbaarhedenverzekering. De vaas valt kapot en u heeft een schade van € 600, –. Bij verzekeraar 1 is de verzekerde som € 500, — en bij verzekeraar 2 € 300, –. Beide verzekeraars dragen dan onderling 5/8 en 3/8 van € 600, –.

De na-u-clausules

Op basis van de wet is de eerst aangesproken verzekeraar verplicht om de schade te vergoeden en kan hij dit evenredig verhalen op de andere verzekeraars. Dit is echter van regelend recht. Dat betekent dat er afwijkende afspraken gemaakt kunnen worden, dus voorwaarden bij de verzekeringsovereenkomst die afwijken van de wettelijke regeling.

In de praktijk gebeurt dit ook door middel van de zogenoemde ‘na-u-clausules’. Deze clausule bepaalt dat de polis, waarin de clausule is opgenomen, geen dekking biedt als de schade ook op een andere polis is gedekt.

Er bestaan twee soorten na-u-clausules, namelijk de zachte en harde variant. De zachte variant heeft de volgende strekking: “Er is geen dekking indien en voor zover de aansprakelijkheid (of schade) wordt gedekt door een andere verzekering, al dan niet van oudere datum.”

Bij de harde na-u-clausule wordt er aan die bepaling nog eens toegevoegd “of op een andere verzekering gedekt zou zijn als deze verzekering niet bestond”.

Bij de zachte na-u-clausule gaat de andere verzekering voor indien daar dekking is. De harde clausule gaat nog iets verder. Als er een andere verzekering bestaat die het belang dekt, moet de polis met de harde na-u-clausule helemaal worden weggedacht.

Gevolgen van een na-u-clausule in de polis

Indien slechts één van de verzekeraars een na-u-clausule heeft, gaat de verzekeraar zonder clausule voor. Dit betekent dat die verzekeraar eerst dekking moet bieden, wanneer er nog schade overblijft, kan de verzekerde naar de tweede verzekeraar.

Indien de ene verzekeraar een harde na-u-clausule heeft en de ander een zachte dan gaat de verzekeraar met de zachte clausule voor.

Indien beide verzekeraars een na-u-clausule hebben van gelijke sterkte, dan vallen ze tegen elkaar weg. De verzekeraars vallen dan terug op het wettelijke regime van evenredige verdeling.

De na-u-clausules zijn bedoeld voor de verzekeraars onderling. De verzekerde kan zijn schade melden bij iedere verzekeraar. Het kan wel zo zijn dat de verzekeraar wacht met betalen totdat de verzekerde de andere verzekeringen heeft genoemd, zodat de verzekeraar weet bij wie hij het kan verhalen.

Vragen?

Heeft u vragen of zoekt u een advocaat verzekeringsrecht? Neem vrijblijvend contact op.

Salva Schaderecht is een advocatenkantoor  gespecialiseerd in aansprakelijkheid, letselschade en verzekeringsrecht.

Salva Schaderecht | info@salvaschaderecht.nl | 085 800 8080 | Jansbuitensingel 7, 6811 AA Arnhem